Tikva

Hoe anders kan de wereld er in één week uitzien. Na onze deadline vorige week woensdag bereidden we ons al voor op Poeriem. ‘Vergeet niet grappen te verzinnen!’, want zouden we niet extra gaan genieten nu we de coronapandemie grotendeels achter de rug leken te hebben?

Donderdag viel Rusland Oekraïne binnen en bleek de wereld ineens een stuk onveiliger dan we zelfs in de afgelopen twee jaar hadden gedacht. De westerse wereld bleek in geopolitiek opzicht dieper in slaap gesust dan we beseften en Poetin bleek veel gevaarlijker dan we voor mogelijk hadden gehouden. De vergelijking met de inval in Polen in 1939 drong zich op en terwijl inmiddels openlijk aan de verstandelijke vermogens van de Russische leider wordt getwijfeld, heeft hij duidelijk te verstaan gegeven dat hij met zijn vinger aan de rode knop zit. Terwijl ik dit op woensdagmiddag schrijf, weten we niet of Kiev de komende nacht doorkomt. Weer zullen burgers zijn vermoord en het is onzeker of president Zelenski de volgende 24 uur overleeft.

In 2019 bracht ik voor de vierde keer een bezoek aan Oekraïne. Voor het eerst doorkruiste ik het platteland in de zomer. Ik besefte ineens hoe symbolisch de Oekraïense vlag is: kilometer na kilometer gele graanakkers en zonnebloemvelden onder een strakblauwe lucht. In Marioepol ontmoette ik Pavlo Khazan, een milieuactivist die dienstdeed in het Oekraïense leger. Hij liet aan het front ten oosten van de stad zien dat de oorlog tussen zijn land en de Russische beer nog allerminst over was. Het was een vergeten conflict aan de rand van Europa.

Toen de dag plaats had gemaakt voor de nacht, klonk op de weg terug, rijdend langs tot spookdorpen verworden badplaatsjes, in zijn jeep Ladinomuziek. Het was een surrealistische ervaring. Nu staat hij met zijn inmiddels 23-jarige zoon opnieuw aan het front, in zijn woonplaats Dnipro. Het verhaal van zo maar één mens, één Oekraïner, één Jood.

Deze week hebben wij als redactie alle zeilen bijgezet om u een zo actueel en breed mogelijk beeld te geven van de ontwikkelingen in de afgelopen dagen. Met een verslag uit het land, initiatieven in Nederland, een inventarisatie van de Joodse ‘Poetinvriendjes’ en een portret van Volodimir Zelinski. Als dit NIW bij u op de mat valt, kan alles alweer anders zijn. Het woord voor deze week is tikva, hoop. Want hoop sterft het laatst.