Vrijheid

‘Niks an.’ Dat was de afgelopen twee jaar het antwoord als we elkaar vroegen hoe de seider was geweest. Want het feest van een grote tafel met zoveel mogelijk familie en vrienden eromheen was uit angst voor het virus simpelweg niet mogelijk, verboden zelfs. Hoewel voorzichtigheid geboden blijft, mogen we dit jaar weer volop de weg naar de vrijheid vieren. De jongste mag aan opa of oma weer vragen wat deze avond zo anders maakt dan alle andere avonden.

En toch zullen velen met mij zich afvragen hoe we ongeremd de vrijheid kunnen vieren, terwijl een paar honderd kilometer verderop een volk vecht voor zijn leven. Een volk wiens bestaansrecht door Poetins Rusland zelfs wordt ontkend, zie ook het forum van deze week op pagina 12. Kun je tot twee volkeren behoren? Ja, natuurlijk kan dat. Joden bewijzen dat al eeuwen, wat ze vaak is komen te staan op de valse beschuldiging van een dubbele loyaliteit.

Voor Oekraïense Joodse vluchtelingen is het een godsgeschenk dat ze met open armen worden ontvangen, in Nederland, in andere Europese landen en in Israël. Maar hoe zullen zij, zelfs als ze inmiddels een seidertafel in Jeruzalem hebben gevonden, de hagada lezen? Waar zullen zij tijdens het eten van de maror met hun gedachten zitten? Hoeveel dierbaren hebben ze moeten achterlaten in hun vaderland? Families zijn verscheurd, opa’s en oma’s die zo’n grote reis niet meer konden opbrengen, zitten midden in het oorlogsgeweld. Voor alle ontheemden zal het verhaal van de exodus uit Egypte een nieuwe lading hebben gekregen, hoe warm ze ook worden ontvangen. Dat dat gebeurt, blijkt uit de reportage die we maakten over de vrijwilligers die dag en nacht voor de refugiés klaar staan en hun leed zoveel mogelijk verzachten. Deze volontairs verdienen respect. In de Maccabi-appgroep waarvan ik deel uitmaak, is de solidariteit werkelijk hartverwarmend.

De redactie heeft de afgelopen week, van uur tot uur de ontwikkelingen in Oekraïne volgend, hard gewerkt aan deze pesacheditie. Het staat op twee plaatsen in dit NIW, maar hier nog een keer: de redactie is tot 24 april gesloten. Dat houdt in dat u het twee weken lang met deze extra dikke editie moet doen. Op 29 april ligt nummer 29 bij u in de bus. Mede namens redactie en bestuur wensen we u een koosjere Pesach. Chag sameach!

Heeft u dit artikel met plezier gelezen? Met een abonnement op het NIW krijgt u toegang tot columns, opinies, analyses, nieuws – en achtergrondverhalen. Kies hier wat het beste bij u past.