Dialoog

Hoe zeer anti-Israëlsentimenten zijn doorgedrongen in de Nederlandse samenleving werd deze week weer eens duidelijk. De Joodse staat wordt al jaren op grove wijze beschuldigd van fascisme en apartheid. Dat is al lang niet meer voorbehouden aan een paar splinterorganisatietjes in de periferie van het debat. Nee, dit standpunt is inmiddels algemeen geaccepteerd gedachtegoed bij universiteiten en maatschappelijke organisaties. In deze editie daarvan twee voorbeelden. Lees op pagina 14 wat Dalit Hospers als progressieve Jodin te horen kreeg van de organisatie van de Women’s March. Lees ook op pagina 17 hoe studenten aan de Erasmus Universiteit worden geïndoctrineerd door BDS-aanhangers. In Duitsland is deze beweging inmiddels verboden, maar guttegut, wat zijn ze populair in onze academische wereld. Wederhoor wordt niet gegund aan personen en organisaties die zeggen: ‘Ja, maar wácht even …’ Alles wordt zwart-wit gesteld: Palestijnen zijn goed, zionisten fout.

Er gaan al lang al geen lichtjes meer branden. Zelfs niet wanneer bij Palestijnse autoriteiten geen enkele lhbt’er veilig is, zelfs niet nu gezaghebbende Palestijnse organisaties onomwonden partij kiezen voor Poetin. Activisten stappen daar met het grootste gemak overheen en het gesprek met andersdenkenden gaan zij niet eens meer aan. Zo ontstaat levensgevaarlijk eenrichtingsverkeer dat niet meer lijkt te stoppen. Joden die uitermate genuanceerd over het conflict denken, worden ‘gecanceld’. Alleen Joden die het narratief onderschrijven dat Israël de duivel is, worden nog geaccepteerd.

Een ander voorbeeld van eenrichtingsverkeer: in december werd Ouassim T., alias Lodewijk Dijkstra, veroordeeld tot 120 uur werkstraf omdat hij jarenlang de meest verschrikkelijke, bedreigende antisemitische berichten had gestuurd naar Joden en journalisten die hij als Jodenvriendjes beschouwde. Tijdens de rechtszitting had ik – noem mij naïef – aangeboden met hem in gesprek te gaan. Zou het helpen als hij gewoon eens een Jodin in de ogen zou kunnen kijken?

Ja, daar had hij wel oren naar, meldde Ouassim de rechter. Ik weet niet of die woorden de strafmaat hebben beïnvloed, maar na maanden wachten op een afspraak en informeren bij instanties of er al een datum was geprikt, werd deze week duidelijk dat Ouassim had zitten liegen. Hij had er helemaal geen zin in: afspraak geannuleerd. In deze tijd waarin met klem wordt aanbevolen vooral de dialoog aan te gaan, blijkt duidelijk dat daar bij extremisten, uit welke hoek ook, helemaal geen behoefte aan is.