De afgelopen weken werd ik diverse malen gebeld door buitenlandse media die in aanloop naar onze verkiezingen nieuwsgierig waren naar ‘de Joodse stem’.
Die zou volgens hen, hadden ze van andere Joodse organisaties begrepen, zo ongeveer unaniem naar de PVV gaan. Ik moest ze het antwoord schuldig blijven, kon ze alleen maar verwijzen naar het laatste demografische onderzoek, uitgevoerd door Joods Maatschappelijk Werk in 2010. Daaruit bleek dat Joden ónder het landelijk gemiddelde lagen als het ging om een stem op de PVV. Daarna hoorde ik niets meer van mijn buitenlandse collega’s. Het antwoord was klaarblijkelijk niet spectaculair genoeg.
Sinds het JMW-onderzoek zijn we zeven jaar, een Gazaoorlog met begeleidende scheldkanonnade-demonstraties, een aantal aanslagen en nog feller opkomend antisemitisme verder. De schroom om uit te komen voor een PVV-stem lijkt met de week te slinken. Tegelijkertijd hoor ik steeds vaker van progressieve, Joodse vrienden dat ze niet meer gaan stemmen. Partijen aan de linkerkant zijn compleet ‘ge-BDS’t’, nemen een anti-Israëlstandpunt in, geholpen – eerlijk is eerlijk – door de interne Israëlische politiek. Dat geldt voor de SP, GroenLinks, PvdA, D66 en zelfs het CDA. De laatste partij zit op de wip, maar neigt ook steeds meer naar de Driesjes van Agt, vooral sinds fractieleden een bezoek aan Israël en de Palestijnse gebieden brachten en daar een zeer eenzijdig programma kregen voorgeschoteld. Voor veel progressieve zionistische Joden is de vraag: waar kun je in dit Nederlandse politieke landschap nog heen?
Vorige week hebben we, in samenwerking met de Amsterdamse Vrije Universiteit en Kieskompas, met man, vrouw en macht gewerkt aan een enquête om in kaart te brengen waar de Joodse stem op 15 maart naartoe gaat en hoe veilig Joden in Nederland zich voelen. De oproep om de enquête in te vullen stond in het NIW van vorige week en is verspreid via Facebook, Twitter en Joodse organisaties.
U leest de uitslagen volgende week in dit blad, net als deel 2 van een onderzoeksartikel van Elma Verhey, die vier jaar Haagse politiek uitgebreid in kaart bracht over onderwerpen die relevant zijn voor Joden in Nederland en het Israël-beleid. Deel één vindt u op pagina 18 en verder, opdat u een weloverwogen beslissing kunt nemen als u op 15 maart dat cirkeltje met rood potlood moet inkleuren.
Abonneer op het NIW
