Abonneer op het NIW

Het opinietijdschrift en cultureel magazine in één, voor iedereen geïnteresseerd in de Joodse wereld. Abonneer nu »

Commentaar

Lasjon hara

Esther Voet 11 februari 2021, 10:00
Lasjon hara

Na bijna negen jaar is – naar het zich laat aanzien – een einde gekomen aan een slepende affaire die niet alleen in Joods Nederland, maar ook ver daarbuiten de gemoederen bezighield. Koppen in dikke chocoladeletters sierden de landelijke dagbladen, vooral gevoed door één partij in deze uitermate gevoelige zaak. De media sprongen op de zaak als wolven op hun prooi, want Jews are news. Ik heb het over de zedenzaak op de orthodoxe school Cheider. Nu is het logisch dat een buitenstaander meteen partij trekt voor de (vermeende) slachtoffers. Ook ik. Daar speelt bij mij nog een persoonlijke ervaring in mee. Zoals vaker voorkomt, maakte ik zelf als meisje van dertien een situatie mee van verregaand grensoverschrijdend gedrag. Het ging om een hoofd van een school van wie iedereen in het dorp waarin ik opgroeide, wist dat hij niet van jonge meisjes kon afblijven. Een publiek geheim waaraan niemand, inclusief de collega’s van de bewuste onderwijzer, iets deed. Gelukkig zijn de tijden veranderd.

Maar als journalist kun je het je niet veroorloven dit soort persoonlijke ervaringen te laten meespelen in een zaak als de bovenstaande. Je behoort te allen tijde je professionaliteit te bewaren. En je mag ook alle gesprekken off the record, waarin andere standpunten de revue passeren, niet gebruiken. Een kwestie van prudentie, hoe hard de koppen in andere media ook schreeuwen. Media die overigens, in tegenstelling tot het NIW, niet bij alle rechtszittingen aanwezig waren en dus – vaak ingefluisterd – maar één kant van het verhaal belichtten.

Die prudentie kwam het NIW bij sommigen duur te staan. Zo verweet NRC-columniste Rosanne Hertzberger ons onverbloemd deze Cheiderzaak onder het tapijt te willen schoffelen. Nee, mevrouw Hertzberger, integendeel. Wel vonden wij het essentieel hierover – nogmaals – prudent en niet schreeuwerig te berichten. Heel benieuwd hoe u zich nu voelt na deze vrijspraak.

Dan was er het geval van een vooraanstaand lid van de Joodse gemeenschap, voorzitter van een belangrijke organisatie, de advocaat Ronnie Eissenmann, onder wiens auspiciën een nepaccount op Twitter verscheen met als doel de rechtsgang te beïnvloeden. Hij bood al eerder zijn excuses aan voor deze faux pas, maar ik vraag me af hoe hij zich nu na de vrijspraak voelt. Hoe zit het nu met zijn geloofwaardigheid?

Ik had een wijze oma. Zij zei altijd: “Esther, zet een wachter voor je mond.” Ik slaag daar zelf ook niet altijd in, maar ik geef dat advies graag door aan degenen die zich in deze zaak actief verlaagden tot lasjon hara.

Abonneer op het NIW

Abonneer nu!
Tags dit artikel heeft geen tags
Opmerkingen (3)
Sharon Gould 11 februari 2021, 11:18
Zonder zelf een uitspraak te doen over de schuld of onschuld van Ephraim S, omdat ik het niet heb gevolgd, wil ik wel opmerken dat vrijspraak in het algemeen betekent niet zozeer "onschuldig", maar "niet bewezen". Mee eens dat een journalist, bij het schrijven van een nieuwsbericht, aan de feiten moet houden, en ook houden aan het principe dat iemand is onschuldig tot het tegendeel is bewezen, maar bij het schrijven van een opiniestuk, mag een journalist weldegelijk een eigen mening hebben en aangeven of ze eens of niet eens zijn met de vonnis van de rechtbank, en dat als zodanig presenteren. Dus als mijn mening was dat Ephraim S. weldegelijk datgene had gedaan waarvoor hij is aangeklaagd, het feit dat bij gebrek aan voor de rechtbank sluitend bewijs (mocht dat wel het geval zijn, want nogmaals dat weet ik niet met zekerheid te beweren), hij werd vrijgesproken door het hof zou mij alleen het gevoel geven dat in dit geval onrecht had gevierd. Zoiets voelde ik wel bij O.J. Simpson. Bij Ephraim S., voel ik dat niet; daar weet ik niet genoeg van. Maar om heel eerlijk te zijn, het is wel spijtig voor hem, maar ik weet niet hoe ik zou voelen als hij leerkracht was van een van mijn kinderen.
Tim Bootsman 11 februari 2021, 21:52
U heeft gelijk, dat in veel gevallen vrijspraak het gevolg is van 'schuld niet te bewijzen, dus onschuldig' zoals in dat trieste geval van O.J. Simpson. In het onderhavig geval ligt het heel anders. Tot mijn vreugde kan ik u meedelen dat Ephraim bewezen onschuldig is, precies zoals men zou mogen hopen, dat een vrijspraak eruit ziet. Op de achtergronden van het ontstaan van de valse beschuldigingen tegen hem zal ik niet ingaan. Dat is niet aan mij. Dat er tegenover hem veel, héél veel rechtgezet moet worden, lijkt mij overduidelijk.
V. Kapopsof 13 februari 2021, 21:34
@Tim Bootsman, Ook ik ken de heer Schrijver (gelukkig) niet - maar het beeld dat u probeert te schetsen strookt gewoonweg niet met de voor eenieder openbaar te raadplegen werkelijkheid. Zowel het Openbaar Ministerie als de rechtbank Amsterdam hebben geoordeeld dat S. zich schuldig heeft gemaakt aan ernstig seksueel misbruik van ten minste één minderjarige. Ook het gerechtshof Amsterdam - dat S. om een juridisch-technisch reden heeft vrijgesproken - heeft geoordeeld dat de verklaringen van de minderjarige “helder, consistent, gedetailleerd, betrouwbaar en authentiek” zijn. Van “bewezen onschuldig […], precies zoals men zou mogen hopen, dat een vrijspraak eruit ziet” is - helaas voor S. - aldus geenszins sprake...
Plaats opmerking

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *