Nepnieuws

Ja, we maken ons er zelf schuldig aan. Aan nepnieuws. Traditioneel, eens per jaar, voor Poeriem, en we biechten onze leugentjes altijd in de editie daarna keurig netjes op (zie pagina 22). Anders zit het met nepnieuws dat zich vooral op sociale media als een virus verspreidt. Wanneer crisis heerst, tieren de complottheorieën welig. Het is psychologie van de koude grond, maar zou de oorzaak daarvan zijn dat gebeurtenissen die onverklaarbaar of onbeheersbaar zijn, door mensen die zijn opgegroeid in de ‘maakbare samenleving’ daarmee van een houvast worden voorzien? Zien ze die drogredenen als reddingsboei, die hun schijncontrole biedt over hun situatie?

Zelden is meer onzin zo wijd verbreid als tijdens deze pandemie. En dan hoofdzakelijk via sociale media. Een van de nieuwste leugens: onder jonge Israëli’s zou een massasterfte gaande zijn na toediening van het Pfizervaccin. Het dodental onder deze groep zou honderden keren hoger liggen dan in de groep ongevaccineerde jongeren. “Dit is de nieuwe Holocaust!” brulde een Joodse ‘expert’ zelfs. Echt, eenieder die een onderdeel van deze pandemie op wat voor manier dan ook met de Shoa vergelijkt, eindigt bij mij rechtstreeks in het ronde archief. De Shoa wordt overal bij gehaald: door antivaxers, door mensen die deze pandemie zien als een Joods complot om de wereld te domineren, door personen die bang zijn te worden uitgesloten als zij niet over een vax-paspoort gaan beschikken. Uitsluiting! Vervolging! Daarom die Jodenster! Kan niemand nou eens bedenken dat als jij de vrije keuze maakt jezelf niet te laten vaccineren, de ander vanuit zijn verantwoordelijkheidsbesef de vrijheid heeft je niet toe te laten tot kroeg, concert of congres?

U begrijpt: liever nog gisteren dan vandaag die prik. Helaas zal die nog even op zich laten wachten, vandaar ook die vele aanmeldingen voor onze ‘vaccinatiereis’.

Dat niet iedereen daar zo over denkt, merken wij aan het (kleine) aantal reacties van lezers die hel en verdoemenis spreken over dat vaccineren. Zo eiste één abonnee dat wij een bij elkaar geraapt zooitje nepnieuws zouden publiceren, bij wijze van ‘hoor en wederhoor’. Uiteraard deden wij dat niet. Eerst de feiten, dan meningen over die feiten. Altijd. De schrijver zegde ‘met pijn in het hart en na vele jaren’ zijn abonnement op. Wij wensen hem nog vele jaren.