Het is een van de terreuraanslagen die ligt verankerd in het collectieve geheugen: de aanslag op Israëlische sporters tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München. Dat er vijftig jaar na dato nog altijd aandacht voor is, bewijst de vierdelige serie Terror at the games: Munchen 72 die deze week wordt uitgezonden door de VPRO. Daarin komen onder anderen de terroristen die de wraak van Golda Meïr overleefden aan het woord. Zij wassen hun misdaden wit.
In de loop der jaren werden de criminele naïviteit en nalatigheid van de Duitse overheid duidelijk, evenals de voorkennis van Yasser Arafat, die volledig op de hoogte was van wat in de Beierse hoofdstad zou plaatsgrijpen. Geen wonder dus dat de Israëlische premier Yitzhak Rabin bij de ondertekening van de Osloakkoorden in 1995 niet stond te springen om de hand van de Fatahleider te schudden.
Inmiddels wordt Fatah internationaal als de mildere van de Palestijnse organisaties beschouwd. De beweging is een gesprekspartner, hoewel er nog altijd banden zijn met terreurbewegingen. Arafats opvolger Mahmoud Abbas reageerde twee weken geleden geprikkeld op de vraag of zijn organisatie niet eens met excuses over de brug moest komen. Israël had wel vijftig Holocausts tegen de Palestijnen begaan, zei hij. Het moge duidelijk zijn dat zijn antwoord ‘nee’ luidde. Zijn opmerking op Duitse bodem kwam hem duur te staan. De oosterburen beschouwen Abbas nu als persona non grata. Ik denk niet dat de Fatahleider daar erg mee zit, want zijn woorden gingen er bij zijn achterban in als zoete koek. De terroristen, die met een afschuwelijke wreedheid te werk gingen, worden zowel op de Westelijke Jordaanoever als in Gaza als helden vereerd.
Deze week kwam er in ieder geval eindelijk een eind aan de strijd van Ankie Spitzer en Ilana Romano, die vijftig jaar streden voor erkenning van de Duitse fouten. Een slijtageslag, ook voor de advocaten Carry en Geert-Jan Knoops die zich vier jaar geleden met een groot team op de zaak stortten en niet meer loslieten. Ze hebben gezamenlijk dat wat onmogelijk leek, bewerkstelligd: een einde gemaakt aan het schandalige doofpotgedrag. ‘Een titanenstrijd’ noemt Carry Knoops het gevecht (zie pagina 15). Vanaf 4 september zendt de publieke omroep een tweeluik uit met de titel Ankie, de olympische weduwe, waarvoor Spitzer dinsdag met haar dochter naar Nederland afreisde. Daarna reizen zij door naar München voor de herdenking.
Ik kan me zo voorstellen dat Ankie en Ilana met opgeheven hoofd de plechtigheid op 5 september zullen bijwonen.
Heeft u dit artikel met plezier gelezen? Met een abonnement op het NIW krijgt u toegang tot columns, opinies, analyses, nieuws – en achtergrondverhalen. Kies hier wat het beste bij u past.
Abonneer op het NIW
