In het veelal onderhoudende programma Spraakmakers op NPO Radio 1 mogen de gasten altijd beginnen met wat hen is opgevallen in het nieuws, een variant op de vraag ‘wat is je nieuws van vandaag?’ zoals we die bij Barend & Van Dorp altijd stelden.
Leuk idee trouwens, om zo een programma te openen. Maandag 8 april was journalist Coen Verbraak een van de gasten. Op de nieuwsvraag van presentatrice Ghislaine Plag antwoordde Verbraak dat hem een inconsequentie was opgevallen in het redeneren en denken van de nummer twee van Forum voor Democratie, advocaat Theo Hiddema. Tijdens het Tweede Kamerdebat over de tragische moord op Anne Faber had Hiddema zich opgeworpen als het ‘geweten der natie’. Er deugde volgens hem niets van de reclassering en de rechters die de dader hadden veroordeeld. Met andere woorden, Hiddema vond hen klunzen. De bühne vond het prachtig, denk ik. Zijn redenering in de Kamer vond Verbraak opmerkelijk, gezien de uitspraken die de strafrechtadvocaat Hiddema had gedaan in Verbraaks televisieprogramma Kijken in de ziel. Daarin had het huidige Kamerlid meerde malen met enige trots verteld dat hij altijd alles op alles zette om te voorkomen dat zijn cliënten tbs zouden krijgen. Ook als zijn cliënt schuldig was en aan hem persoonlijk de moord had bekend, had Hiddema volgens Verbraak geen enkele gewetenswroeging als de dader desondanks werd vrijgesproken. Met als consequentie dat hij mogelijk een nieuwe moord zou plegen, bedoelde Verbraak vrij vertaald, bijvoorbeeld op Anne Faber. “Ik spreek die man niet vrij,” antwoordde Hiddema dan, “dat doet de rechter.” Ja, dank je de koekoek, als je als advocaat bewijsmateriaal achterhoudt, maak je het de rechter bepaald niet gemakkelijk de dader te veroordelen tot bijvoorbeeld tbs.
Understatement Naar eigen zeggen had Hiddema als advocaat nou eenmaal een ‘weeffout in zijn geweten’, zoals Verbraak hem letterlijk citeerde. Dus vond Verbraak het in het licht van het Tweede Kamerdebat zeer frappant dat juist Hiddema zich nu als hoeder van het slachtoffer had gepresenteerd: “Ik snap dat hij net zo verontwaardigd is als iedereen over wat er gebeurd is met Anne Faber, maar het klopt niet met de veertig jaar die hij als advocaat heeft gewerkt. Het is een wonderlijke omslag.”
Dat is een understatement. Wij van het NIW zouden het optreden van Hiddema in de Kamer een gotspe noemen. Ik verwachtte na de opmerkelijke constatering over het denken van een gekozen parlementariër een pittige discussie over de vraag of het kan dat je als advocaat het ene denkt, en als parlementariër precies het tegenovergestelde. Speelt Hiddema rollen al naar gelang zijn functie, mag en kan een gekozen parlementariër toneelspelen en trots zijn op ‘een weeffout in zijn geweten’ als hij de eed aflegt? Leek me een interessant debat. Maar nee, er werd even “wat vind jij?” aan de tweede gast gevraagd, om hem vervolgens gauw te vragen wat zijn nieuws was. Een gemiste kans van de publieke nieuwszender, waar het gesproken woord leidend is, maar te vaak lijdt onder snelheid en oppervlakkigheid. Tijd voor muziek.
Abonneer op het NIW
