Wilhelmina aan de vooravond van de Shoa
Na een eeuwlang mannen op de troon, neemt eind 19e eeuw de vrouwelijke Oranje-lijn het over. Doorslaggevend voor het standhouden van de Oranjes, volgens Bart Wallet. Ook voor de band met de Joodse gemeenschap is de vrouwelijke benadering misschien wel de redding geweest. Zelfs het huwelijk van Juliana met een Duitser, in een tijd dat de nazi’s Duitsland domineren en steeds meer Duitse Joden naar Nederland uitwijken, brengt die band nog niet in gevaar.
Felle Oranjekritiek
Bart Wallet vervolgt zijn spraakmakende serie over de relatie tussen het Oranjehuis en de Joodse gemeenschap. In deel 6 werd Willem I begin 19e eeuw in Scheveningen nog door een juichende menigte, onder wie veel Haagse Joden, binnengehaald. In dit zevende deel zijn we tachtig jaar verder, in Amsterdam, waar Joodse socialisten koningin Emma en prinses Wilhelmina in april 1893 op een fluitconcert trakteerden.
De Oranjes en de Joden: Vechten voor Vorst en Vaderland
Op 30 november 1813 komt Willem Frederik van Oranje met de boot aan op het strand van Scheveningen. Onder degenen die hem daarbij toejuichten, stonden ook Haagse Joden. Na een periode van zeventien jaar afwezigheid waren de Oranjes terug. Veel Joden hadden daarvan de hoogste verwachtingen.
De Oranjes en de Joden: De lange weg naar een Julianadorp
Na de oorlog werd de band tussen het koningshuis en zionistische Joden sterker. Maar voor de Oranjes was het moeilijk vaststellen welke stroming binnen het jodendom ze nu steunden, en daar kwam kwestie van.
De Oranjes en de Joden: Een avontuurlijke prinses in het Joodse land
De eeuwenlange relatie tussen Joden en de Oranjes was vol dynamiek en kende hoogte en dieptepunten. Vanaf de negentiende eeuw voegde zich bij die relatie een heel nieuw element: de gezamenlijke fascinatie voor het Land Israël. Oranjes die zich voor het Heilige Land interesseerden, konden niet om de Joden heen.